1. Μεταφορά λαθρομεταναστών
(μετατροπή του αδικήματος από πλημμέλημα σε κακούργημα )
Με τον τελευταίο νόμο Ν.3772/09 μετατράπηκε η κατηγορία του αδικήματος για μεταφορά λαθρομεταναστών από πλημμέλημα σε κακούργημα. Όπως είναι αυτονόητο, αυτό έχει προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση & ανησυχία σε όλους τους κλάδους μεταφορέων προσώπων και ειδικά στο κλάδο μας. Το τελευταίο μάλιστα διάστημα, σε εφαρμογή του παραπάνω νόμου, έχουμε πολλά περιστατικά στην επικράτεια όπου συνάδελφοί μας συλλαμβάνονται, κατάσχονται τα αυτοκίνητά τους και οι ίδιοι παραπέμπονται στην Δικαιοσύνη κατηγορούμενοι.
Στη χώρα μας σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία ζουν και εργάζονται περίπου 3.000.000 οικονομικοί μετανάστες. Μια μεγάλη μερίδα από αυτούς δεν έχουν τα απαραίτητα έγγραφα – δικαιολογητικά για τη διασφάλιση της διαμονής τους (λαθρομετανάστες). Επίσης, πολλοί από αυτούς έχουν αφομοιωθεί με τον ελληνικό πληθυσμό και ομιλούν την ελληνική γλώσσα πολύ καλά. Ως εκ τούτου, είναι αδύνατον για τους μεταφορείς προσώπων να γνωρίζουν εάν οι επιβαίνοντες στα μεταφορικά μέσα βρίσκονται νόμιμα στη χώρα μας.
Συνεπώς, είναι άδικο για τους συνάδελφους – μεταφορείς σε περίπτωση που μεταφέρουν άθελά τους λαθρομετανάστες, να αντιμετωπίζονται σαν εγκληματίες, να τους επιβάλλεται η ποινή της φυλάκισης, να χάνουν τις ιδιοκτησίες τους, τα εργαλεία της δουλειάς τους και να διαπομπεύονται στη κοινωνία, τη στιγμή μάλιστα που δεν έχουν κανένα δικαίωμα, εκ του νόμου, να ζητούν ταυτότητα από τους επιβάτες τους.
Παράλληλα, όλοι οι οικονομικοί μετανάστες περιθάλπονται από το ελληνικό Κράτος όταν παραστεί ανάγκη, έχοντας πρόσβαση στα νοσοκομεία και σε αρκετές περιπτώσεις σιτίζονται και γενικά αντιμετωπίζονται με φροντίδα από μη κυβερνητικές οργανώσεις. Πώς είναι επομένως δυνατόν να αντιμετωπίζονται διαφορετικά κατά την ενδοχώρια μετακίνησή τους με μεταφορικά μέσα;
Στο τελευταίο συνέδριο της κλαδικής μας Ομοσπονδίας το Νοέμβριο του 2008 είχα εκφράσει αυτούς τους φόβους και την ανησυχία μου, παρουσιάζοντας στοιχεία για τον κίνδυνο μετατροπής του αδικήματος από πλημμέλημα σε κακούργημα, που δυστυχώς αντιμετωπίστηκαν όμως ως κινδυνολογίες και να που φτάσαμε τώρα να είμαστε αντιμέτωποι με τέτοια περιστατικά.
Είμαστε λοιπόν εδώ και τώρα αποφασισμένοι να κάνουμε τις ενέργειες που πρέπει, ούτως ώστε να επανέλθουμε στο προηγούμενο καθεστώς ή θα αποδεχθούμε την κατάσταση που διαμορφώθηκε και με την δική μας ολιγωρία μοιρολατρικά;
2. Αύξηση τιμολογίου
Σύμφωνα με το Δελτίο Τύπου του ΥΜΕ, στις 6 Απριλίου 2009, με το οποίο ανακοινώθηκε η αύξηση, το ταξί είναι μέσο ειδικής μεταφοράς και η αύξηση αυτή αποσκοπεί στον εξορθολογισμό του τιμολογίου και στον εκσυγχρονισμό της λειτουργίας του ταξί.
Άρα η πολιτεία «παραδέχεται» ότι χρόνια τώρα είχε καθηλώσει και εγκαταλείψει το ταξί σε ένα παρασυγκοινωνιακό ρόλο με πολύ χαμηλό κόμιστρο και ανυπόληπτη λειτουργία και ξαφνικά σήμερα, με μια διαδικασία EXRESS έρχεται να αναπροσαρμόσει το κόμιστρο και να το κάνει ΕΙΔΙΚΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ. Άρα δεν πρόκειται για εξορθολογισμό του τιμολογίου.
Ο κλάδος, εκτός του προεδρείου, αιφνιδιάστηκε από τις ξαφνικές εξαγγελίες του Υπουργείου Μεταφορών & Επικοινωνιών σε ότι αφορά την αύξηση των κομίστρων του Ταξί & ρύθμιση θεσμικών ζητημάτων του κλάδου, αφού αποδεικνύεται ότι το αίτημά μας για αύξηση (αρ. πρωτ. 07/23-01-09), αναφέρεται σε αναπροσαρμογή του κομίστρου σε όλους τους συντελεστές του τιμολογίου ούτως ώστε να καλύπτει τα λειτουργικά έξοδα και διαμορφώνει μια εύλογη αύξηση του εισοδήματος.
Αυτές οι εξαγγελίες, ήταν αν μη τι άλλο περίεργες, ατεκμηρίωτες, προκλητικές, που τελικά μόνο ζημιά κάνουν στον κλάδο, αφού στην ουσία στις περισσότερες των μισθώσεων δεν έγινε καμία αύξηση πέραν του ότι ορισμένες απ’ αυτές ελλοχεύουν και κινδύνους (π.χ σε ό,τι αφορά την φορολόγηση του κλάδου), όπως αφήνεται να εννοηθεί στο εν λόγω Δελτίο Τύπου. Δεν νοείται λοιπόν αύξηση που να μειώνει τελικά το εισόδημα μας. Επιπλέον απωθεί το επιβατικό κοινό κατευθύνοντας το στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.
Διευκρινίζουμε τα παρακάτω:
Α) Όσον αφορά την αύξηση, ζητάμε πραγματική αύξηση του εισοδήματός μας. Για να γίνει αυτό πρέπει να αυξηθούν όλοι οι Συντελεστές που συν-διαμορφώνουν το κόμιστρο με το ίδιο ποσοστό και όχι μόνο η χιλιομετρική αποζημίωση για τη μονή ή διπλή ταρίφα που αποφάσισε το Υπουργείο. Δηλαδή πραγματική αναπροσαρμογή για το έτος 2009, συν την οφειλόμενη αύξηση από το 2008 (το ύψος της προτεινόμενης αύξησης άγγιξε τα όρια της πρώτης δόσης που εξαγγέλθηκε), με τη διαφορά ότι αφορούν σε όλους τους συντελεστές.
Την αύξηση που ανακοινώθηκε με την υπ’ αριθμ. πρωτ. α 5790-575 απόφαση ήμασταν υποχρεωμένοι να την αποδεχθούμε, πιέζοντας ταυτοχρόνως να γίνει ορθολογική αύξηση, εξετάζοντας όλες τις παραμέτρους, στις δύο επόμενες αναπροσαρμογές που ήδη έχουν υπογραφεί.
Β) Μετά τις τελευταίες ανακοινώσεις του Υπουργείου Μεταφορών και την αύξηση της μονής & διπλής ταρίφας από 1ης Μαΐου 2009, έχει δημιουργηθεί σύγχυση στο επιβατικό κοινό που χρησιμοποιεί τα Ταξί για τις μετακινήσεις του.
Τελικά, οκτώ από τους εννέα συντελεστές (8/9) που διαμορφώνουν το τιμολόγιο του ταξί, έχουν μείνει οι ίδιοι (χωρίς αύξηση). Μόνο το τιμολόγιο της μονής & διπλής ταρίφας αυξήθηκε. Συνεπώς για το 80% των μισθώσεων (που γίνονται εντός της πόλης) δεν σημειώνεται αύξηση στο κόστος χρήσης ταξί, διότι καλύπτεται από την ελάχιστη αποζημίωση που παραμένει η ίδια (3€). Επιπλέον ούτε το κόστος κλήσης Ραδιοταξί έχει αλλάξει. Παραμένει στο 1,70€.
Συνεπώς ο θόρυβος που έχει δημιουργηθεί γύρω από το θέμα των αυξήσεων είναι άτοπος, αφού το κόστος χρήσης Ε.Δ.Χ Ταξί παραμένει το ίδιο για την πλειοψηφία του επιβατικού κοινού.
Έχει δημιουργηθεί όμως η εσφαλμένη εντύπωση ότι το ΤΑΞΙ είναι πανάκριβο ή θα γίνει σύντομα με τις ήδη θεσμοθετημένες αυξήσεις με αποτέλεσμα να απομακρύνονται οι επιβάτες με κίνδυνο τη μείωση των πελατών μας, με καταστροφικές συνέπειες μακροπρόθεσμα, που με την παράλληλη ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς (ΚΤΕΛ, ΜΕΤΡΟ, ΤΡΑΜ, ΠΡΟΑΣΤΙΑΚΟΙ κλπ.) και σε συνδυασμό με τους περιορισμούς κίνησης των ΤΑΞΙ (βλέπε λεωφορειο-λωρίδες), πεζοδρομήσεις κλπ. η συρρίκνωση του έργου μας είναι με μαθηματική ακρίβεια δεδομένη.
ΣΤΟΧΟΣ ΜΑΣ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΥΞΗΣΗ. ΑΥΤΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ ΜΑΣ, ΜΕ ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΟ ΟΜΩΣ ΤΡΟΠΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ.
3. Ενέργειές μας για ένταξη του κλάδου στο πρόγραμμα Ενίσχυσης μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων στα πλαίσια του ΠΕΠ-ΕΣΠΑ 2007-1013
Μέσω της τοπικής μας Ομοσπονδίας ολογράφως μελετήσαμε και διαμορφώσαμε συγκεκριμένη πρόταση, εμπεριστατωμένη, με την οποία επισημαίναμε τα «λάθος» σημεία στην προδημοσίευση του προγράμματος, όσον αφορά το επάγγελμα του αυτοκινητιστή-εκμεταλλευτή ΤΑΞΙ και τους Αστικούς Συνεταιρισμούς. Το έγγραφο αυτό μαζί με ολόκληρο φάκελο απεστάλη στα αρμόδια Υπουργεία, ενώ ταυτόχρονα πραγματοποιήθηκε και συνάντηση με τον Αχαιό πολιτικό Υφυπουργό Μεταφορών κ. Μ. Μπεκίρη ο οποίος δεσμεύτηκε να προωθήσει το θέμα στα συναρμόδια Υπουργεία Οικονομικών – Ανάπτυξης.
Παράλληλα ο φάκελος αυτός στάλθηκε στο ΣΑΤΑ και στην ΠΟΕΙΑΤΑ, καθώς και σε όλα τα Σωματεία ΤΑΞΙ της περιφέρειας, προκειμένου να ενημερωθούν και να προβούν κι αυτοί σε παρόμοιες παρεμβάσεις και με συντονισμένες ενέργειες να επιτευχθεί ο στόχος, που είναι η ένταξή μας στο πρόγραμμα αυτό, αφού για πρώτη φορά η πολιτεία μας συμπεριέλαβε δίνοντας μας κωδικό μαζί με τους υπόλοιπους κλάδους. Δυστυχώς, προς έκπληξή μας ο φάκελος αυτός επιστράφηκε χωρίς καν να ανοιχτεί από την Π.Ο.Ε.Ι.Α.Τ.Α, με αποτέλεσμα να μείνουμε και από αυτό το πρόγραμμα έξω και ο κλάδος μας και οι Συνεταιρισμοί μας, αφού δεν πιέσαμε με ενότητα και δυναμισμό.
Επίσης το Υπουργείο Οικονομίας & Οικονομικών με το υπ’ αρ. πρωτ. 36727 ΕΥΣ 5117/21-7-2009 έγγραφο του, απάντησε αρνητικά σε επιστολή της Ομοσπονδίας Επαγγελματικών-Βιοτεχνικών-Εμπορικών Σωματείων Νομού Αχαΐας (που μας στήριξε σε αυτή την προσπάθεια εξ’ αρχής), αναλύοντας λίγο-πολύ ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι συλλογικοί φορείς-εκπρόσωποι των δυνητικά ωφελουμένων, είχαν συμμετάσχει ενεργά στο διάλογο και στην πολύμηνη δημόσια διαβούλευση και ότι ουσιαστικά δεν φαίνεται κανένας να είχε πιέσει νωρίτερα προς την κατεύθυνση που ζητάμε εμείς!! Και καταλήγοντας μας καθησυχάζουν λέγοντάς μας ότι θα το έχουν στα υπόψη για επόμενες προκηρύξεις.
Τίθενται λοιπόν τα ερωτήματα:
ð Ως πότε θα μετράμε τις αποτυχίες μας, οι οποίες έχουν οδηγήσει τον κλάδο στην απομόνωση και στη μιζέρια;
ð Τα Ανώτατα Συνδικαλιστικά μας Όργανα είναι αδιάφορα ή ανεπαρκή;
ð Έχουμε το δικαίωμα να κρατάμε τον κλάδο περιχαρακωμένο και καθηλωμένο εμποδίζοντας την ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό του κρατώντας τον στη στασιμότητα, σε αντίθεση με άλλους κλάδους που αναπτύσσονται γρήγορα, εκμεταλλευόμενοι τις παροχές της πολιτείας, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμβιβαζόμενοι με μικροεπιτυχίες που κατά καιρούς σημειώνουμε;;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΧΙ
Αναρτήσεις
